มีของหลายสิ่งที่ “ลงตัว” ของมัน
แม้จะมีการเปลี่ยนแปลงบ้าง
แต่ก็แค่ “บ้าง” เท่านั้น
ไม่ได้เปลี่ยนอะไรใหญ่โต
ไม่ได้เปลี่ยนมานานมากแล้ว
หนึ่งในของเหล่านั้น มี “คลิป” อยู่ด้วย
…
ผมชอบชื่อฝรั่งของมัน “คลิป”
มันสั้น ง่าย และ “หนีบ” ดี
ถ้าผมมีโอกาสอาสาตั้งชื่อภาษาไทย
ให้ไอ้เจ้าลวดขดหนีบกระดาษนี่
ผมคงเรียกมันว่า “หนีบ”
อุปกรณ์ชนิดนี้ไม่น่าจะมีชื่อเกินหนึ่งพยางค์
เอ…ว่าแต่ตอนนี้มันมีชื่อภาษาไทยไหม?
“คลิป” เป็นสิ่งของที่สวยที่สุดในโลกชิ้นหนึ่ง
ถ้ามีรางวัลการออกแบบผลิตภัณฑ์ยอดเยี่ยมตลอดกาล
“คลิป” สมควรที่สุด สำหรับรางวัลที่หนึ่ง
รูปร่างของมันเกิดขึ้นจากประโยชน์ใช้สอยโดยแท้
ไม่มีสิ่งใด “เกิน” เลยแม้แต่น้อย
อะไรที่งอง่าย – อ๋อ ลวด
งอแบบไหนถึงจะหนีบได้ – อ้อ งอแบบนี้
สีเงินของคลิปเป็นสีเดิมๆ ของลวด
บ้างเงา บ้างด้าน
มีบ้างเหมือนกันที่สร้างสรรค์ “เคลือบ” สีให้คลิป
แต่ยังไงแล้ว ถ้าพูดถึงความ “คลาสสิก” ก็ต้องยกให้คลิปสีเงิน
คลิป มีขนาดเล็กและผอม แต่แรงเยอะ
คลิปไม่เคยใหญ่ไปกว่านี้
และก็ไม่เคยตะเกียกตะกายจะทำหน้าที่เกินตัว
แค่ทำหน้าที่ “หนีบ” กระดาษหลายแผ่นเข้าด้วยกันให้ดีที่สุด
คลิปก็พอใจแล้ว
จะมีผลิตภัณฑ์ชิ้นไหนอีกที่สร้างขึ้นจากลวดเพียงเส้นเดียว?
พูดมาถึงตรงนี้ก็ชวนให้นึกถึง “แม็กซ์” หรือ “ลวดเย็บกระดาษ”
ซึ่งจะว่าไปก็ไม่ควรจะนำมาเปรียบเทียบกับ “คลิป” ให้แปดเปื้อน
เพราะลวดเย็บกระดาษนั้นเป็นเพียง “อาวุธ” ของเครื่องเย็บกระดาษเท่านั้น
แต่ที่นึกถึงก็เพราะมันมีหน้าที่ใกล้เคียงกัน
แต่ถ้าคิดดีๆ แล้ว “คลิป” น่ารักกว่า “แม็กซ์” เยอะ
คลิปไม่เคยทำร้ายกระดาษ ไม่เจาะ ไม่ทิ้งร่องรอยไว้ให้เป็นรู
คลิปรู้หน้าที่ของมันดีว่า มันมีไว้สำหรับ “หนีบ” เพียงชั่วคราว
กระดาษที่ถูกคลิปหนีบ สุดท้ายแล้วก็เหมือนเดิม
แยกจากกันเป็นแผ่นๆ ไร้ร่องรอย จะสลับสับเปลี่ยน
หน้านี้อยู่หน้า หน้านั้นอยู่หลังก็ทำได้เสมอๆ
แต่ถ้าไม่ลำเอียง เราก็ควรพูดแทน “แม็กซ์” ด้วยว่า
ที่จำเป็นต้องเจาะกระดาษก็เพราะอยาก “หนีบ” ให้มันแน่นกว่า
แข็งแรงกว่า และคงทนถาวรกว่า แต่มันก็เป็นเช่นนี้แหละ
อะไรที่นำมา “แนบติด” กัน ถ้า “ยึดแน่น” เกินไป
เมื่อถึงเวลาต้องแยกจากกัน ต้องดึงตัวเองออกจากกัน
ก็มักมีรอยแผล มีรู ฝากไว้เสมอ
คลิป หนีบชั่วคราว หนีบหลวมๆ
ทำตัวเหมือนคนเข้าใจความสัมพันธ์ที่ไม่จีรังยั่งยืน
อีกเรื่องหนึ่งที่น่ารักสำหรับคลิป
คลิปเป็นอุปกรณ์อีกหนึ่งชนิดบนโลกใบนี้
ที่-ถ้าไม่หายก็ใช้ไปได้จนตาย
ดีไม่ดีอาจส่งต่อให้ลูกหลานได้ด้วยซ้ำ
เมื่อคลิปไม่ทำให้กระดาษช้ำ
ตัวมันเองก็รักษาสภาพเดิมๆ ไว้ได้
แม้บางที เวลาเราดึงกระดาษออกจากคลิปแรงไปหน่อย
คลิปอาจจะบิดเบี้ยวไปบ้าง แต่ก็คืนร่างได้ในเวลาไม่นาน
อาศัยแรงดัดกลับคืนดังเดิมได้ไม่ยาก
ในขณะที่แม็กซ์ผู้หนีบแน่นนั้นต้องพลีกายถวายชีวิต
ทุกครั้งไปที่พยายามจะหนีบตัวมันเข้ากับกระดาษ
คลิปจึงล้ำสมัยตั้งแต่มนุษย์ยังไม่นิยมคำว่า รีไซเคิ่ล
คลิปเรียบๆ ง่ายๆ ลวดงอๆ เส้นหนึ่งนี่เอง
แต่ก็ทำหน้าที่ของมันได้อย่างดีเยี่ยม
ใช้แล้วใช้อีก หลายสิบปี คลิปก็ยังไม่บุบสลาย
แต่คนไม่ค่อยเห็นความสำคัญของคลิป
พบเห็นได้บ่อยไป เวลาคลิปหล่น ไม่ค่อยมีคนเก็บหรอก
มันถูก มันหาง่าย มันมีเยอะ มันก็แค่ลวดขดเส้นเดียว
ผมไม่เคยใช้คลิปฟุ่มเฟือย
กระดาษปึ๊งเก่าที่ไม่จำเป็นต้องหนีบแล้ว
ผมมักมานั่ง “เด็ด” คลิป
แล้วโยนมันไปกลับรวมในกล่องของมันเสมอๆ
แม้ในวันนี้ พอพูดถึง “คลิป”
ดูเหมือนภาพในหัวของผู้คนจะเปลี่ยนความหมายไปมาก
มักกลายเป็น “คลิปฉาว”, “คลิปหลุด”, “คลิปดารา” ไปแทน
ก็ไม่ใช่ว่าไม่สนใจ แต่ต่อให้ “ฉาว” แค่ไหน
มันก็ไม่ “สวย” เท่า “คลิป” ลวดหนีบกระดาษในความหมายเดิม
และความสวยของคลิปจะคงอยู่ตลอดกาล
ตราบที่มนุษย์ยังใช้กระดาษ
ผมเชื่อของผมอย่างนั้น
r o u n d f i n g e r 